maandag 3 november 2014

WE MADE IT!

Only 4 days to go ...... ! (day 107 - 110)

Update coming sonn!

5 days = 500 km (day 102 - 106)

Update coming soon!

Ready for some serious work! The Alpes! (day 98 - 101 = 225 km)

Op 15 oktober was het dan zo ver! De beklimming van san gottard pas. We gingen het gevecht met de Alpen aan. Al vroeg in de ochtend waren we op weg. De vrouw des huizes had ons nog kaas, salami en fruit meegegeven. Gezond! Maar niet ideaal gezien dat terug extra gewicht was.



Er zijn 2 wegen één voor de auto's en de oude weg met kasseien die bewaard is gebleven van vroeger. Op deze laatste kan je in de zomer met paard en kar naar boven. Al bij al ging de beklimming van 1300 hoogtemeters erg vlot. Eens boven was het wat teleurstellend, je had geen mooi uitzicht, maar je kwam op een plateau met een meertje. We zijn vlot naar boven gefietst en tegen 13h30 waren we er. De perfecte tijd om onze boterhammen op te eten met een warme braadworst.  We zijn in short/t-shirt naar boven geklommen, maar de temperatuur was slechts 8 graden op de top. De afdaling beloofde erg koud te worden! Nadat we ons heel goed hadden ingepakt, begonnen we eraan. Uiteindelijk eindigde die dag in Fluelen op een camping gelegen aan de Urnersee op een 79 km van onze startplaats die dag.

De San Gottardo Pas

We made it!

De Sud/Nord route van Zwitserland gaat vlot. Maar we hebben de impact van een dag gelijk gisteren toch onderschat. Alles ging erg vlot, maar vandaag voelden onze spiertjes dat ze hard hadden moeten werken. We waren wat in een onnozele bui en we gingen ook niet echt voorruit. Opnieuw stonden we op met regen, wat niet echt aanmoedigend is. De temperatuur is ook iedere dag aan het zakken, wat het ook zwaarder maakt. Nog heel even dachten we een rustdag te houden in Fluelen. Onze tent stond op een pracht locatie aan de Urnersee met zicht op de bergen, maar nee we mochten nog niet rusten, we hadden slechts 2 dagen gefietst na onze laatste rustdag, dus we moesten doorbijten.

Zalig kamplekje op een lege camping!


De eerste 5 km langs de Urnersee waren erg mooi. De fietsweg was ver van de autobaan en via tunnels/grotten fietsten we er langs, maar nadien kwam de fietsweg samen met de grote baan. Het uitzicht bleef wel mooi, maar het geluid van de auto's was irritant en hun snelheid was gevaarlijk.
We besloten dan ook om de overzetboot (gelukkig dat die er nog was, want eind oktober kan je die niet meer nemen) te nemen en langs de andere kant verder te fietsten. Tegen de valavond kwamen we in Luzern. Opnieuw werden we verleid om te zeggen dat we onze rustdag daar gingen houden. Er was een leuke 'kerst'sfeer, dit kwam mede door de kersmis die er stond, de schaatsbaan die we zagen en de mooie oude stad. Maar opnieuw beten we door en fietsten we verder.

De Urnersee!

We hadden de boot alleen voor ons, leuk om buiten het seizoen te reizen.

Luzern!

Uiteindelijk hebben we onze tent opgezet in de tuin van een boer in Sempach (in totaal hadden we 61 km gefietst).  Deze dag verlieten we ook de mooie bergen en werd alles terug vlak. Wat op zich wel spijtig was, zeker omdat het uitzicht veel mooier is in de bergen. Eens bij de boer aangekomen besloten we om voor de eerste keer in ons leven zelf risotto te maken. Je moet het maar eens proberen op 1 gasvuurtje :). Het was een uitdaging, maar wel een geslaagde!

Er waren net 100 biggetjes geleverd.

Toch een beetje beschut tegen het slechte weer.
 

Risotte alla Bender :)

De laatste fietsdag in Zwitserland bracht ons van Sempach tot Bazel na 85 km. We zijn ondertussen 100 dagen samen onderweg. Het wordt alleen maar leuker samen! Dus we kunnen niet klagen! We zijn elkaar nog steeds niet beu :p. En we worden nog een mooi zangduet :). We hadden ons voorgenomen om zolang door te fietsen als nodig, want we wouden absoluut onze   rustdag in Bazel houden. Al eerder zei ik dat we de impact van de beklimming van de laatste dagen hadden onderschat. Ons lichaam had echt nood aan rust!

Dit citaat beschrijft het heel mooi: "  komt eraan :)  ".

En toen bleek dat het zwaarste van de reis nog moest komen. Het was slechts een stijging van 700 meter over een 5-tal km. Wij dachten oh dat hebben we al heel vaak gedaan deze reis dus dat stelt niets voor. Uiteindelijk was dit het zwaarste dagje van de reis. Het ging enorm steil, zelfs zo steil sommige stukken dat Maarten met al zijn bagage de berg niet op kon. Je stuur kwam van de grond, het was bijna onmogelijk. Ik vond het eigenlijk de leukste beklimming die we gedaan hebben. Het was een uitdaging die we ook weer goed hadden doorstaan. En deze keer met een prachtig uitzicht aan de top! Eens boven dachten we dat het nog een 30 km bergaf ging zijn naar Bazel. De zon was net onder, het was iets na 18h30, en we besloten om door te rijden tot we er waren. Allen bleek er geen bergaf te komen, maar nog meer heuveltjes die we moesten beklimmen. We zaten midden in de Alpen. Zeer mooi! Maar vermoeiend. Uiteindelijk hebben we ons doel bereikt en tegen 22h30
stond ons tentje recht op de camping in Reinach. We werden er op een goede manier verwelkomt en we sliepen als roosjes!

Bergop!

Het uitzicht, laagjes bergen, prachtig!

 
That's life! Genieten! We werden wakker met een helderblauwe hemel en een brandende zon. Een nazomer schok, die ook in België te voelen was. Heerlijk! Zomerkleedje en short terug aan en genieten van de rust! Nadat we ons nog eens hadden kunnen douchen, onze kleren konden wassen, besloten we in de namiddag met de tram naar Bazel centrum te gaan. Al het openbaar vervoer is gratis in de Bazelstreek. Dit zouden ze overal mogen invoeren voor toeristen. Zwitserland is het duurste land van de hele reis, dus dit was een leuke verassing, toen we die kaart kregen voor gratis vervoer. Na wat rond te slenteren in de stad, besloten we een Japans restaurant op te zoeken en te genieten van een gezellige avond!






Uiteindelijk belandden we nog op de schaatsbaan van Bazel. Het was in de dag 28 graden geweest en s'avonds was het zomers warm. Met een kleedje en een short gingen we de schaatsbaan op. Mensen bekeken ons erg gek en vroegen ook of we het geen koud hadden. Maar het was goed zo en tja
wat kon ons schelen wat ze van ons dachten. Het was een leuke rustdag!

woensdag 15 oktober 2014

Lovely Swiss (day 95 - 97 = 136 km)

Het is super aangenaam om opnieuw in Zwitserland te zijn. In maart zijn we hier een testrit komen doen van 7 dagen in de bergen om ons materiaal uit te testen in koude temperaturen. Op die manier kenden we het land ook al een beetje. Zwitserland heeft een uitgebreid fiets, montainbike, rollerblade netwerk. Je kiest punt A en B en je volgt de aangeduide fietswegen. Vaak zijn deze wat langer dan de normale secundaire wegen, maar wel meestal autovrij en een stuk aangenamer!
 
 
We zijn ons aan het voorbereiden voor de oversteek van de pas 'san gottardo'. Langzaam gaat het omhoog en klimmen we naar het begin van deze pas. Het is zondagochtend, na een lekkere koffie bij de familie in Coldrerio zetten we om 10 uur onze weg verder. De eerste volle dag in Zwitserland! We zullen voor 380 km de fietsbordjes volgen tot Bazel, de Nord-Sud fietsroute.

 

Maar opnieuw hebben we pech vandaag! Vandaag begeeft Maarten zijn buitenband. Geen enkele winkel was open, dus we moesten creatief zijn. We zijn er terug veel tijd mee verloren en daardoor kwamen we ook in het donker aan op onze bestemming in Bellinzona. Een goede 80 km verder. Al eerder zei ik dat je echt op zoek moet gaan naar een slaapplaats voor het donker was, maar opnieuw maakte we dezelfde fout als gisterenavond. Het was alleen nog wat moeilijker, omdat we iets zochten waar we ook nog een rustdag konden houden, onze was konden doen en alles terug op orde konden brengen. We volgde onze gps die bij nuttige locaties een 'camp' plaats aangaf. Wat later een klettergarten (klim gebied) bleek te zijn, dat wel open was voor publiek, maar geen voorzieningen had. We fietsen verder in de regen omdat we wisten dat er aan de rand van Bellinzona een andere camping was gelegen. Daar stonden we voor een gesloten poort. De camping sloot net vandaag en zou heropenen op 2 april 2015.


 
 
Gezien je niet zomaar op privé eigdom kan gaan staan, zochten we verder. Maar we zaten in een stad, dus een slaapplaats vinden bij mensen werkte ook al niet en de hotels waren gesloten in de buurt waar wij zaten. Rond 20 uur besloten we ons te gaan opwarmen in een café en wat op krachten te komen, om nadien verder te gaan zoeken in de regen. Uiteindelijk besloten we om terug te fietsen naar de klettergarten, het bleek de beste optie te zijn voor een rustdag. Het was een mooi gelegen plaats, boven op de heuvel (moeilijk te bereiken met fiets). Tegen 21 uur kwamen we aan, in de gietende regen mochten we onze tent opzetten. Alles werd nat! Tegen 22 uur konden we eindelijk een beetje pasta eten met een warme bouillon. Ja dat waren we ook vergeten, we hadden geen deftig eten meer bij. Beginnersfouten op het einde van de reis, het is erg! Die nacht was het echt slecht weer, zelfs Maarten was ongerust. Hevige storm, bliksem en donder. Daar lagen we dan, boven op de heuvel, volledig bedekt door bomen en niemand wist dat we hier waren. Het was de uren aftellen tot de ochtend. Blij om aan de rustdag te kunnen beginnen!

Een doorweekte tent.
 
Gezien er geen voorzieningen waren, gingen we op zoek naar een douche en wasmachine. Deze bleken ook niet zomaar voorhanden te zijn in de stad, tot we na een uur door de regen te fietsen en opnieuw doorweekt te zijn, bij een youth hostel terecht kwamen. Het hostel was gelegen midden in een school. De prijs voor een dorm room met 10 andere personen was 70 euro. Zot! Maar ze hadden een wasmachine dat we konden gebruiken en ook een douche! Dus wij waren blij! Na de nodige zaken te doen, gingen we op zoek naar een fietswinkel om onze buitenbanden te vervangen en nieuwe remmen te plaatsen. Fietsklaar voor de oversteek van de Alpen! s'Avonds besloten we om te bbqen en op tijd lagen we in ons bedje, klaar voor de volgende etappe van 4 fietsdagen!


Klaar voor de uitdaging!
  
Dag 97 bracht ons aan het begin van de 'san gottard' pas. We hebben die dag slechts 56 km gedaan van Bellinzona tot Rodi Fiesso, met een stijging van 998 meter. De ochtend begon met veel regen en het is niet leuk om zo je tent op te ruimen. De route die dag was aangenaam en vooral een genot voor de ogen. We fietsten tussenin de heuvels, langs ontelbare watervallen (door de hevige regen). Het leek alsof de bergen aan het huilen waren.


 
 
Nog iets typerend hier in Zwitserland zijn de koeien met hun koebellen. Ze kunnen je ook op een gekke manier aanstaren. Het is soms fascinerend om naar te kijken! Of is het gewoon een excuus om even terug pauze te nemen en van de fiets af te stappen? :)



De laatste km's waren een goede beklimming, maar het was ook gewoon prachtig mooi onderweg. Op tijd begonden we naar slaapplaats te zoeken en bij de eerste mensen dat we het vroegen hadden we prijs. We hebben geslapen in alle luxe! We hebben al zitten bedenken om een rating te geven aan alle plaatsten die we gehad hebben bij families. Deze zit toch wel zeker bij de top 3. We kregen de garage ter onze beschikking, maar deze had een keuken, badkamer, living. Alles dus wat we nodig hadden! Doet erg goed om eens te koken op een fornuis en te eten vanuit een zetel i.p.v. vanop de grond. Perfecte avond voor de zware dag morgen!

Ons appartementje :)
 







Ready for the last part = etappe 3! (day 91 - 94 = 265 km)

We zijn 91 dagen onderweg en de derde etappe begint vandaag. Per etappe hebben we een uitdaging en iets om naar uit te kijken. Bij de eerste was de uitdaging voor de allereerste keer 1700 km afleggen in one go om zo tot Sziget festival te geraken. De uitdaging van de tweede etappe waren de Dinarische Alpen trotsteren, het onbekende Balkan te ontmoeten om zo te eindigen in Venetië met een bezoekje van mijn ouders. De derde etappe heeft als uitkijkpunt HOME, maar de uitdaging is wel de grootste. Na lang twijfelen of we naar Barcelona zouden fietsen of terug naar huis, besloten we om de cirkel rond te maken en in één rechte lijn naar België te gaan. De uitdaging is de Alpen oversteken via Zwitserland. Nog slechts 21 dagen en 1200 km te gaan. Het einde komt erg dicht bij.

De San Gottardo pas in Zwitserland!
 
Erg veel valt er niet te vertellen over deze 4 dagen. We hebben duidelijk de foute kant van Italië gekozen of onze gps neemt de foute routes (vnl. secundaire hoofdwegen). Italië heeft niet echt een goede indruk nagelaten, maar dat ligt eender aan het feit hoe we zijn gefietst (Venetië-Verona-Gardameer-Bergamo-Como). E zullen vast wel betere opties geweest zijn, maar bij gebrek aan planning kenden we deze niet. Je moet je voorstellen dat je 300 km langs de grote steenwegen in België fietst. Hatelijk!  Enorm drukke wegen met irritant veel lawaai, geen enkel mooi uitzicht, maar om de 5 km wel een centro commercial! Aan winkels geen gebrek, alleen hadden we niets nodig, dus is het niet interessant en besloten we om zo snel mogelijk zo veel mogelijk km's te doen per dag.


Gewoon blijven doorfietsen! Pauze aan een tankstation!
De eerste dag stopte we na 76 km in Vicence, de tweede dag kwamen we na 90 km aan het Gardameer uit, dag drie werden 99 km tot in Bergamo om tot slot dag vier 77 km te fietsen tot een klein dorpje Coldrerio net over de grens met Zwitserland.
 
Er waren ook wel een aantal leuke dingen onderweg, we zijn nog steeds op vakantie é!
 
In Vicence kwamen we terecht bij 2 broers in het ouderlijke huis, waar de vader net enkele dagen voordien was gestorven (dat is natuurlijk minder aangenaam). W mochten binnen slapen, de badkamer en keuken gebruiken alsof het onze eigen huis was. Leuk en rustig dus.

Ons slaapplekje in Vicenze
 
De tweede dag was het eigenlijk een verassing dat we via het Gardameer kwamen. Nog iets dat we van ons lijstje kunnen aftikken. We hebben er gekampeerd aan het water op een luxe camping. Erg veel is er ook niet te doen. Het zou voor ons zeker geen vakantiebestemming zijn, maar bon ja we zijn er toch maar geweest é:). Onderweg zijn we wel ook in Verona gestopt. Een toeristische, maar leuke stad!


Aankomst bij Verona

Het Gardameer!


De derde dag kwamen we aan in de drukke stad Bergamo. Een hotel kost al snel meer als 100 euro, wat toch erg veel is voor enkel een paar uurtjes te slapen. We fietsten door tot uit het centrum waar we terecht kwamen bij een familie met 2 kinderen. Lekkere verse soep en een gebakken eitje stonden op het menu. De kinderen hebben een mooie tekening voor ons gemaakt. De man des huize wist ons te helpen bij het uitstippelen van onze route richting Basel. En tot slot leerden we 'Orzo' kennen. Een drankje zoals koffie, maar dan zonder cafeïne en op basis van granen.


De familie in Bergamo!
 
De vierde dag leken we minder geluk te hebben. Tot nu toe hebben we nog niet al te veel pech gehad onderweg. Hier en daar een binnenband vervangen, maar geen grotere problemen met de fietsen ( met uitzondering het voorvork verhaal). Maar 11 & 12 oktober bleken ongeluksdagen te zijn. De 11ste barste Saartje haar buitenband open (vrienden hadden ons op Sziget nog gewaarschuwd dat het tijd was voor nieuwe). Gelukkig waren we nog geen 5 km weg van Bergamo en was er een Decathlon in de buurt. Na de band met duke tape voorlopig te plakken, was hij stevig genoeg voor de paar km tot de Decatlon. Niet de ideale oplossing omdat ze enkel city banden hadden, maar wel een manier om terug verder te kunnen fietsen. We zijn er wel veel uren mee kwijtgespeeld en die dag hebben we uiteindelijk 3 keer de binnenbanden mogen vervangen.



Banden vervangen :)
Gezien was pas om 13h30 in de namiddag goed op weg waren en we toch ons aantal km's moesten halen, werd het een laat en vermoeiend dagje. Tot nu toe hebben we de hele reis geen problemen gehad om een slaapplek te vinden. Ofwel waren er campings, hostels ofwel zaten wij op het platteland waar het gemakkelijk was om te wildkamperen of aan mensen te vragen of we onze tent in de tuin konden plaatsen. Deze avond verliep helemaal anders. Rond 18 uur kwamen we aan in Como, een stad aan een meer.

Como

We besloten om nog even verder te fietsen en uiteindelijk reden we rond 19h30 de grens over met Zwitserland.

De grens!!
Er is één gouden regel, fiets niet in het donker en stop op tijd zodat je nog in het licht slaapplaats kan zoeken! Om één of andere reden hadden we dat niet gedaan. We vonden geen camping, noch hotel, noch een mogelijkheid om bij mensen te slapen. Enige dat er op zat was verder fietsen totdat we iets tegenkwamen. Uiteindelijk rond 21 uur kwam er een 17-jarig meisje uit een huis (in de zomer zijn mensen ook langer buiten wat het gemakkelijker maakt, maar gezien het kouder aan het worden is en het is sneller donker, moeten we hier leren rekening mee houden). Haar ouders stemde toe en we mochten onze tent opzetten in hun wijngaard.  Gelukkig! Die avond kregen we nog de typische Zwitserse raclette te eten en om 23 uur (veel later dan gewoonlijk) kropen we vermoeid, maar toch tevreden onze tent in!

Tot dus zover onze trip doorheen Italië!

La Bella Italia or not? (day 87 - 90 = 150 km)

Nog één dag een een half om 150 km te doen en zo op tijd aan te komen in Venetië om Saartje haar ouders op te wachten. Gisteren was Maarten nog erg ziek, maar vandaag moesten we zoveel mogelijk km's afleggen. Na 8 km waren we aan de grens met Italïe. We waren verwonderd dat we al de hele tijd zo dicht tegen de grens zaten en we waren nog niet echt klaar om afscheid te nemen van het mooie rustige Slovenië. Het staat vast hier komen we zeker terug!

 
 
Het is zaterdag 4 oktober 2014 en op deze dag hebben we ons record samen verbroken. We hebben 118 km gefietst in 6 uur en 32 min met een gemiddelde snelheid van 18/uur. De snelheid is zeker geen record, maar de afstand wel. Nog nooit hadden we zoveel km op één dag gefietst. Het ging voor mij erg vlot en gemakkelijk, maar voor Maarten was het nog zwaar. Tijdens de rit droomde ik van langere afstanden. Eens thuis wil ik de 200 km halen in één dag. Een ritje naar Amsterdam. Misschien wordt het tijd om toch een race fiets te komen?:) We kwamen aan in een klein dorpje Eraclea, de hele weg waren we geen campings tegengekomen. Het toeristen seizoen is hier voorbij, alles was gesloten. De tweede familie die we aanspraken, ontving ons met open armen. Een mama van 46 met haar dochter van 22 zorgden voor een leuke avond. We hebben weer iets bijgeleerd 'fluo blauwe mozzarella' bestaat! :). We kregen heel lekkere zelfgemaakte lasagne en in de ochtend een zelfgemaakte smoothie. Klaar om de laatste 30 km richting Venetië te fietsen.

De familie in Eralea
 
Het is zondag vroeg in de ochtend nog voor 9 uur toen we op weg waren voor de laatste km's. We waren via het zuidelijk schiereiland gefietst met het plan om in Ponta Sabbionni de overzetboot te nemen tot San Marco. Doe dit nooit! Kom langs het vasteland via Mestre en parkeer je fiets daar in je laatste hotel en neem de trein tot het eiland. In Ponta Sabbioni kregen we te horen dat als we dergelijke reis ondernemen we voorbereid moeten vertrekken. We wisten al dat in Venetië het niet was toegelaten om te fietsen, maar we hadden erop gerekend dat we al wandelend onze fietsen tot het appartement, dicht bij San Marco plein, konden brengen. Maar dat was echter onmogelijk! Een geluk dat we zo vroeg waren vertrokken, want pas 7 uur later kwamen we aan op het San Marco plein. Mijn ouders waren nog sneller met het vliegtuig van België, dan wij die slechts 30 km van Venetië waren verwijderd. Te gek voor woorden! Eens aangekomen waren we doodop. Een helse ritje van 3 verschillende boten, vele discussies met meerdere toeristenkantoren (in verband met een veel te dure parkeerplaats voor de fietsen) en het gesleur met onze bagage maakte het erg lastig. Deze dag is een stuk zwaarder dan 5 dagen 90 km fietsen, gek é? Bon ja na een douche en wat rust waren we klaar om terug naar het San Marco plein te gaan om mijn ouders op te pikken. Het werd een erg gezellige avond samen!! We waren de lastige rit al snel vergeten.

San Marco kwam eindelijk in zicht!
 
Drie avonden en 2 volle dagen genieten in alle luxe! We hebben veel van Venetië gezien. Veel meer dan toen we hier in 2006 kwamen. In tegenstelling tot onze vage herinneringen die we hadden van Slovenië in 2008, konden we hier wel nog veel herinneren en herkende we de meeste plaatsten. Italië was onze allereerste vakantiebestemming samen. Toen waren we nog jong en onervargen reizigers :). Deze keer hebben we veel gewandeld doorheen de verschillende wijken van Venetië. We hebben in de kleine straatjes rondgeslenterd, een boottocht op le grand canal gemaakt en een bezoekje gebracht aan de eilanden Torcello, Burano en Murano. Het was plezant om mijn ouders terug te zien en onze reisverhalen te delen, maar een bezoekje aan zo een stad is toch best vermoeiend! Het is een heel andere manier van reizen en al snel misten we onze dagelijkse portie op de fiets.

Klaar om een dagje Venetië te bezoeken

Genieten van lekker eten!

Het kleurrijke Burano

Met de mama op stap :)

Murano glaswerk!

San Marcoplein onze thuis voor 3 daagjes! Genieten!

Afscheid van de mama en de papa!